تفاوت دستور تخلیه و تخلیه ید و تغییرات قانون موجر و مستأجر ۱۴۰۳

دستور تخلیه چیست؟

دستور تخلیه یکی از روش‌های سریع برای تخلیه ملک است که بر اساس ماده ۳ قانون روابط موجر و مستأجر ۱۳۷۶ صادر می‌شود و نیاز به رسیدگی ماهوی ندارد.

شرایط صدور دستور تخلیه

1. قرارداد اجاره تابع قانون ۱۳۷۶ باشد.
2. اجاره‌نامه رسمی یا عادی با امضای حداقل دو شاهد باشد.
3. مدت اجاره منقضی شده باشد.
4. موجر درخواست خود را به دادگاه صلح ارائه دهد.

تغییرات ماده ۲ قانون روابط موجر و مستأجر در سال ۱۴۰۳

براساس ماده ۲ اصلاحی قانون روابط موجر و مستأجر مصوب 10/02/۱۴۰۳، قرارداد اجاره باید الکترونیکی و دارای کد رهگیری معتبر باشد تا دستور تخلیه فوری صادر شود. در غیر این صورت، موجر باید از طریق دعوای حقوقی تخلیه ید اقدام کند.

دعوای تخلیه ید چیست؟

تخلیه ید یک دعوی حقوقی ماهوی است که در دادگاه عمومی حقوقی مطرح می‌شود و روند دادرسی آن شامل ثبت دادخواست، تعیین وقت رسیدگی، ارائه مستندات، صدور رأی و امکان تجدیدنظر است. این فرآیند زمان‌بر و پیچیده‌تر از دستور تخلیه است.

موارد استفاده از دعوای تخلیه ید

• قراردادهایی که تابع قانون سال ۱۳۵۶ هستند (معمولاً شامل حق کسب و پیشه یا سرقفلی)
• قراردادهایی که فاقد شرایط شکلی لازم برای دستور تخلیه‌اند (مثلاً فاقد امضای دو شاهد یا بدون ثبت الکترونیکی)

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره حقوقی آنلاین در زمینه دعاوی اجاره و تخلیه، با ما در تماس باشید.

مشاوره حقوقی با دکتر فرشته گروئی، وکیل آنلاین و مشاور حقوقی آنلاین